Sabado, Hulyo 22, 2017

ISA. parang d ko ata kayang simulan to mag-ISA.


I've been quite busy this past few months. Yes nag hahike pa rin ako, chasing waterfalls and pabalik balik pa rin kung saan saang mga beach. (soon I'll post something about my recent travels wait lang mga bes) But tonight, something out of my usual trip drives me to write up again. An ordinary day that has an  extraordinary night experience for me.

I have been staying at home lately. Eat, sleep, surfing, eat, sleep was my usual routine. A lazy cat social media addict. Though I'm not the typical netizen na "scroll, browse, and click" lang ha ? I was really checking out Indie films and music. It fascinates me how ingenious filipinos are. Their imaginative films and sensual music makes me feel nostalgic giving me all the feels and chills down to my spine. Unfortunately and I dont really understand is why these films isn't showing nationwide ! I mean come on ! Taga probinsya ako and kelangan ko pang mag byahe from my province to the nearest mall na may mga Indie films na showing which is sa manila pa. 4hours-freaking-drive. So yeah to those people na makakabasa nito please enlighten me bakit ganito sa pilipinas ! Haha kidding.

ISA. Isang buwan kong pinag pray na sana i-show tong film na to nationwide and it did !

DALAWA. Dalawang beses ko atang nasipa yung nasa unahan ko kakatawa !

TATLO. Tatlong beses akong nag cr para di ako matulad kay Lea at kay Tonyo. Ayoko kasing may miss na kahit tatlong minuto sa film na to.

APAT. Apat na rolyo ata ang nagamit kong tissue after. I was shookt !

LIMA. Limang beses kong pinaulit ulit sa utak ko na ito ang realidad. Hindi laging masaya. Hindi rin habang buhay na malungkot ka. Life is fair and unfair. Yin and Yang. Balancing lang yan.

ANIM. Anim o higit pa ata ang tawa ko kay empoy "Tonyo" sa film na to ! Like grabe unang scene pa lang nya, muka pa lang nya tawang tawa na ko !

PITO. Pitumput pitong tupa. (shet sabi ko na di kayang mag isa to e. Nasa pito pa lang ako nauubusan na ko ng words at napupuno na naman ng halo halong emosyon ang puso't utak ko dahil sa movie na to)

WALO. Walong beses kong pinag isipan kung kaya ko bang panoodin to mag isa (it turns out hindi ko pala kaya. Buti na lang talaga nag pasama ako)

SIYAM o SAMPOng beses o higit pa ata ang iniiyak ko sa movie na to. Too much feels. I can't really describe how great this movie was without being  so emotional. The characters truly captured my heart. Relate much talaga (I love travelling, I love making paper cranes, I love to visit Japan, I love cabbage, I love beers, lahat !)

Now I ascertain that every single thing that happens to our lives has a reason. And an act of random kindness might change your life completely. So live and give love. Follow your heart and for sure di mo lang alam si banana nasa likod mo lang pala haha (watch the movie and you'll know who's your banana *wink emoticon)

So watch #KITAKITA para maintindihan nyo yung 1-10 above. Predictable if youre feeling movie critic like me (haha) but all in all great movie. *hands up emoticon


Walang komento:

Mag-post ng isang Komento